Nasza nie­wiel­ka, le­śna osa­da już pra­wie cał­ko­wi­cie zmie­ni­ła swój pier­wot­ny cha­rak­ter. Ci daw­ni osad­ni­cy le­śni z cza­sów swo­je­go za­ło­ży­cie­la – Króla Pruskiego Fryderyka II (1712-1786) po­mar­li w po­przed­ni­ch wie­ka­ch. Niektórzy po­wo­jen­ni go­spo­da­rze wy­je­cha­li do Niemiec, a ko­lej­ni wła­ści­cie­le kil­ku po­se­sji też już ode­szli na tam­ten świat w ostat­ni­ch la­ta­ch. A w  nie­dzie­lę – dwa ty­go­dnie  te­mu zmarł ostat­ni tu­by­lec – miesz­ka­niec do­mu nr 1 – śp. Jan Mizerski.

Z ko­lei przy­by­li też no­wi, week­en­do­wi miesz­kań­cy na­szej osa­dy w ostat­ni­ch dwó­ch la­ta­ch. Domek let­ni­sko­wy po­wstał po dru­giej stro­nie dro­gi, a w ma­łym la­sku na te­re­nie po­se­sji nr 4 zo­stał po­sa­do­wio­ny przy­tul­ny drew­nia­ny do­mek gó­ral­ski.

Tak więc dziś osa­da Kęszyce li­czy 9 do­mów i ma ty­po­wy cha­rak­ter wy­po­czyn­ko­wy i re­kre­acyj­ny z na­szą ba­zą eko­tu­ry­stycz­ną Chata w le­sie i miej­sca­mi noc­le­go­wy­mi dla za­gra­nicz­ny­ch my­śli­wy­ch w na te­re­nie po­se­sji nr 3.

Dzisiejszym i daw­nym miesz­kań­com oko­licz­ny­ch miej­sco­wo­ści trud­no dziś roz­po­znać daw­ną Szlajsę (tak na­szą osa­dę kie­dyś na­zy­wa­no).

PS. Przy tej oka­zji po­zdro­wie­nia dla mo­je­go ko­le­gi Ryszarda, któ­ry obie­cał zro­bić zdję­cie na­szej osa­dy w trak­cie prze­lo­tu na mo­to­lot­ni – WG.

I jesz­cze ukło­ny dla Państwa Cieślińskich z Poznania, któ­rzy za­in­te­re­so­wa­li się tek­stem o daw­nym go­spo­da­rzu – Januszu Gałku – ma­la­rzu i po­ecie. Otrzymałem od ni­ch to­mik po­ezji te­go au­to­ra pt.: Definicja wiecz­nej sa­tys­fak­cji.