Górne Miasto, zwa­ne też Wysokim Miastem lub Wysokim Rynkiem to hi­sto­rycz­na dziel­ni­ca sto­li­cy Białorusi – Mińska.

Właściwie, to je­dy­nie ta czę­ść mia­sta za­słu­gu­je na więk­sze za­in­te­re­so­wa­nie, z uwa­gi na na­gro­ma­dze­nie się cie­ka­wej ar­chi­tek­tu­ry.

Tu znaj­du­je sie ra­tu­sz, zbu­do­wa­ny w 1564 ro­ku, przed któ­rym stoi po­mni­ko­wa brycz­ka.          

Miejsce to la­tem by­wa czę­sto uczęsz­cza­ne przez tu­ry­stów, któ­rzy chęt­nie przy­sia­da­ją do zdjęć w po­wo­zie, za­przę­żo­nym w pa­rę do­rod­ny­ch ko­ni.

Obok ko­lej­ny, cie­ka­wy gma­ch. To Sobór Katedralny ob­rząd­ku pra­wo­sław­ne­go. Tu in­te­re­su­ją­ce ko­pie zna­ny­ch ob­ra­zów przed­sta­wia­ją­ce Bogarodzicę (m.in. Matka Boska Kazańska)  i wie­le in­ny­ch ory­gi­nal­ny­ch ikon.

Nieco po­ni­żej ra­tu­sza znaj­du­je się tak zwa­ny „Kościół Polski” pod we­zwa­niem Najświętszej Panienki. To rzymsko-katolicka świą­ty­nia, w któ­rej od­pra­wia­ne są na­bo­żeń­stwa dla licz­nej gru­py miń­skiej Polonii.

I jesz­cze je­den gma­ch Górnego Miasta – to Sala Koncertowa, przy któ­rej dzia­ła szko­ła mu­zycz­na.

To ilu­stra­cja fo­to­gra­ficz­na krót­kie­go spa­ce­ru po sto­li­cy Białorusi. Niemal dwu­dzie­sto­stop­nio­wy mróz nie za­chę­cał mnie do dłu­giej wę­drów­ki. Natomiast wy­god­ne i ta­nie miń­skie me­tro (1300 ru­bli bia­lo­ru­ski­ch – oko­ło 50 gro­szy) i dwie krzy­żu­ją­ce się li­nie po­zwo­li­ły mi na za­po­zna­nie się z to­po­gra­fią mia­sta i je­go atrak­cja­mi.