Już mi­nę­ło kil­ka dni od mo­je­go ostat­nie­go po­stu i ogło­sze­nia na­dej­ścia wio­sny. Zaglądacie na stro­nę, a tu ci­sza – nic się nie dzie­je. To nie tak – choć ostat­nio bra­ko­wa­ło cza­su na wpi­sy, to jed­nak mo­je le­śne oto­cze­nie jak naj­bar­dziej oży­ło wraz z przy­lo­tem szpa­ków. Utrzymujące się do­ść ni­skie tem­pe­ra­tu­ry i pró­ba na­wro­tu zi­my nie za­trzy­ma­ły przed­wio­sen­ne­go roz­wo­ju przy­ro­dy.

Wszystkie gniaz­du­ją­ce na obrze­ża­ch la­su i na mo­jej po­se­sji pta­ki roz­po­czę­ły zaj­mo­wa­nie swo­ich lę­go­wy­ch bu­dek, czę­sto sta­cza­jąc wal­kę o ich prze­ję­cie. Nawet si­kor­ki, któ­ry­ch je­st u mnie kil­ka ro­dza­jów, pi­skli­wie zdo­by­wa­ją swo­je lę­go­we te­ry­to­rium. Największą ak­tyw­no­ść wy­ka­zu­je mo­drasz­ka – to ta, któ­ra w przy­ro­dzie ucho­dzi za naj­bar­dziej płod­ną. Miewa dwa lę­gi w cią­gu ro­ku, a jej po­tom­stwo na­le­ży do naj­licz­niej­szy­ch – by­wa, że mo­że wy­sia­dy­wać aż 19 jaj. W ubie­głym ro­ku zaj­mo­wa­ła mo­ją ory­gi­nal­ną bud­kę lę­go­wą przy sa­mym wej­ściu do cha­ty.

Wydłubałem ją z na­tu­ral­ne­go klo­ca ścię­tej, spróch­nia­łej, sta­rej już so­sny i po­sa­do­wi­łem na pła­two­wej bel­ce – tuż pod wia­tro­ła­pem bla­sza­ne­go da­chu. Latem li­ście dła­wi­sza opla­ta­ją ją, two­rząc do­dat­ko­we schro­nie­nie przed słoń­cem dla przy­sia­da­ją­cy­ch przed bud­ką ptasz­ków. Widoczny na zdję­ciu po pra­wej pa­ty­czek pod sa­mym dasz­kiem bud­ki i otwo­rem  na­zy­wa się po pro­stu grzę­dą i słu­ży im tak, jak nam ga­nek do prze­sia­dy­wa­nia przed do­mem.

Tak więc gniaz­du­ją w mo­jej oko­li­cy po­zo­sta­łe si­ko­ry: si­ko­ra bo­gat­ka, so­snów­ka, czu­bat­ka i si­ko­ra ubo­ga. Prawie wszyst­kie po­ja­wia­ły się przy mo­im zi­mo­wym karm­ni­ku. Jedynie si­ko­ry czu­bat­ki tej zi­my nie spo­tka­łem. Mam na­dzie­ję że la­tem rów­nież się po­ja­wi.