Dziś do­tar­łem w swo­jej ko­lej­nej po­dró­ży po kra­ja­ch by­łe­go Związku Radzieckiego do mia­sta Niżnij Nowogrod. Muszę przy­znać, że szyb­ka ko­lej tu ja­koś funk­cjo­nu­je – z Moskwy na wschód po­nad 500 km i tyl­ko 4 go­dzi­ny (w wa­go­na­ch za­uwa­ży­łem lo­go SIEMENS i wła­ści­wy stan­dard).

Już zmierz­cha­ło, kie­dy uda­ło mi się jesz­cze zro­bić pierw­szą fot­kę spod swo­je­go ho­te­lu na wzgó­rzu z wi­do­kiem na wpa­da­ją­cą wła­śnie tu rze­kę Okę (tę z na­szej żoł­nier­skiej pie­śni) do wiel­kiej Wołgi  – to ta z pra­wej.

Mam na­dzie­ję, że ju­tro uda mi się zro­bić tro­chę fo­tek te­go spo­re­go mia­sta Rosji w eu­ro­pej­skiej czę­ści. W la­ta­ch 1932 – 1990 na­zy­wa­ło się Gorki – na cze­ść pi­sa­rza Maksyma Gorkiego, któ­ry tu się uro­dził. To sta­re i po­dob­no bar­dzo bo­ga­te mia­sto w XVII wie­ku. Stąd dziś by­łem za­sko­czo­ny ce­ną TAXI z dwor­ca do ho­te­lu, któ­ra by­ła re­la­tyw­nie wyż­sza niż w i tak dro­giej Moskwie – 500 ru­bli.

Miasto ma coś wspól­ne­go z Polską. Tu znaj­do­wał się słyn­ny Gorkowskij Awtomobilnyj Zawod, od któ­re­go na­zwę wzię­ły słyn­ne sa­mo­cho­dy GAZ, a wśród ni­ch GAZ M20 – Pobieda, na któ­rej to li­cen­cji na na­szym FSO na Żeraniu pro­du­ko­wa­na by­ła wła­śnie Warszawa M20. Dla mo­jej ro­syj­skiej ko­man­di­row­ki po­go­da bar­dzo ła­ska­wa – plus 5 stop­ni i je­dy­nie po­zo­sta­ło­ści zwa­łów śnie­gu.