Nieśmiało za­częły pod­la­ty­wać moje le­śne si­korki do świeżo pod­wie­szo­nej sło­ninki przy nad­prożu ku­chen­nego okna. Pierwsza zja­wiła się si­kora bo­gatka – ich jest naj­wię­cej w ob­rę­bie na­szej le­śnej chaty. Wszak do­okoła bory so­snowe i świeżo na­sa­dzone młod­niki.

Po niej za­częły nad­la­ty­wać ko­lejne si­korki, od­pę­dza­jąc te na­stępne. Nastała chwila prze­rwy, bo prze­stra­szy­łem je, po­ja­wia­jąc się w świe­tle okna z apa­ra­tem fo­to­gra­ficz­nym. Najśmielsza oka­zała się moja zna­joma si­kora mo­dra – ta nie­duża z błę­kit­nym czub­kiem, która już wcze­sną wio­sną zaj­muje budkę lę­gową po­ło­żoną naj­bli­żej wej­ścia. Ale zo­stała od­go­niona przez bo­gatkę.

Teraz już dwie pa­rad­nie ucze­piły się wi­szą­cej sło­ninki. Na krótko po­ja­wiła się też si­kora uboga – to nie­zbyt liczny ga­tu­nek w na­szej oko­licy. Brak wspar­cia szybko jed­nak od­go­nił ją od sło­ninki, ale przy­sia­dła na pa­ra­pe­cie okna, gdzie na ta­le­rzyku wy­sy­pa­łem to­rebkę ciem­nego ryżu. To ten, który ze względu na zbyt długi pro­ces go­to­wa­nia nie cie­szył się po­wo­dze­niem w na­szej le­śnej kuchni i te­raz uzu­peł­nia zi­mowa dietę mo­ich pta­ków.

Padający mo­kry śnieg nie za bar­dzo za­chę­cał mnie do wy­ru­sze­nia na bie­gów­kach w le­śne dukty. Ale i na ten za­pla­no­wany re­laks przy­szła póź­niej pora. Mokry śnieg ob­le­piał moje narty, a pa­da­jący śnieg z desz­czem dość szybko skło­nił mnie do po­wrotu do domu. Już wcze­śniej na­grzany piec ku­chenny po­zwo­lił mi szybko się ogrzać i pod­su­szyć mo­kry kom­bi­ne­zon.

Za oknem za­częło się szybko ro­bić szaro – nad­cho­dził wie­czór, a moje si­korki uwi­jały się przy sło­nin­kach przy oknie i karm­niku. Jedna z nich jesz­cze nie zdą­żyła do­brze się ucze­pić. Teraz w trójkę za­częły już zgod­nie pod­sku­by­wać swój zi­mowy przy­smak.